IP Camera – دوربینِ تحتِ‌شبکه
یک دوربین تحتِ‌شبکه، به عنوان دوربین شبکه یا دوربین پروتکل اینترنت شناخته می‌شود، یک نوع دوربین دیجیتال ویدئویی است که برای امور نظارت و امنیت استفاده می‌شود. برخلاف دوربین‌های آنالوگ سنتی، دوربین‌های تحتِ‌شبکه داده‌های ویدئویی را در یک شبکه تحتِ‌شبکه، مانند شبکه‌های محلی (LAN) یا اینترنت، ضبط و ارسال می‌کنند. در ادامه توضیحاتی درباره دوربین‌های تحتِ‌شبکه آورده شده است:
1. ضبط ویدئوی دیجیتال: دوربین‌های تحتِ‌شبکه ویدئو را به صورت دیجیتال ضبط می‌کنند که مقایسه با دوربین‌های آنالوگ، تصاویر و ویدئوهای با کیفیت بالاتری را ارائه می‌دهد. آن‌ها از حسگرهای تصویری مانند CMOS یا CCD برای تبدیل نور به داده‌های ویدئویی دیجیتال استفاده می‌کنند.
2. اتصال به شبکه: دوربین‌های تحتِ‌شبکه با رابط‌های شبکه مداخله شده‌اند، مانند پورت‌های اترنت یا “وای‌فای” که به آن‌ها امکان اتصال مستقیم به شبکه تحتِ‌شبکه را می‌دهد. این امکان را فراهم می‌کند تا دوربین از طریق دستگاه‌های مختلفی مانند کامپیوترها، تلفن همراه‌ها یا تبلت‌ها از راه دور دسترسی و مدیریت شود.
3. رزولوشن و کیفیت تصویر: دوربین‌های تحتِ‌شبکه طیف گسترده‌ای از رزولوشن‌ها را ارائه می‌دهند، از تعریف استاندارد (SD) تا تعریف بالا (HD) و حتی تعریف بسیار بالا یا 4K. دوربین‌های با رزولوشن بالاتر تصاویری واضح‌تر و جزئی‌تر ارائه می‌دهند که امکان شناسایی و تجزیه و تحلیل بهتر اشیاء و رویدادها را فراهم می‌کند.
4. تغذیه از طریق اترنت (PoE): بسیاری از دوربین‌های تحتِ‌شبکه از فن‌آوری تغذیه از طریق اترنت (PoE) پشتیبانی می‌کنند که امکان انتقال همزمان داده و برق را از طریق یک کابل اترنت تنها فراهم می‌کند. این امر باعث ساده‌تر شدن نصب و حذف نیاز به کابل‌های برق جداگاز میان می‌شود.
5. دسترسی و مشاهده از راه دور: دوربین‌های تحتِ‌شبکه می‌توانند از هر مکانی که دارای اتصال اینترنتی است، به صورت از راه دور دسترسی یابند. با استفاده از مرورگر وب یا نرم‌افزار اختصاصی ارائه شده توسط تولیدکننده دوربین، کاربران می‌توانند به تغذیه‌های ویدئویی زنده دسترسی پیدا کنند، ویدئوهای ضبط شده را بازپخش کنند و تنظیمات دوربین را تنظیم کنند.
6. ویژگی‌های پیشرفته: دوربین‌های تحتِ‌شبکه معمولاً با ویژگی‌ها و قابلیت‌های پیشرفته ای همراه هستند، مانند تشخیص حرکت، هشدارهای جعلی، تجزیه و تحلیل ویدئویی، تشخیص چهره و قابلیت PTZ (چرخش-کجش-زوم). این ویژگی‌ها عملکرد دوربین را بهبود می‌بخشند و نظارت خودکار و تجزیه و تحلیل هوشمند ویدئویی را فراهم می‌کنند.
7. ادغام با سامانه‌های مدیریتِ تصاویر (VMS): دوربین‌های تحتِ‌شبکه به طور معمول با سامانه‌های مدیریتِ تصاویر (VMS) سازگار هستند، که پلتفرم‌های نرم‌افزاری برای مدیریت و کنترل چندین دوربین استفاده می‌شوند. راه حل‌های VMS ویژگی‌هایی مانند نظارت متمرکز، ضبط ویدئویی و تجزیه و تحلیل پیشرفته را برای عملیات نظارتی بهبود می‌بخشند.
8. قابلیت مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری: سامانه‌های دوربین تحتِ‌شبکه به راحتی قابل مقیاس‌پذیری و گسترش هستند تا نیازهای نظارتی متغیر را پوشش دهند. می‌توان دوربین‌های اضافی را به شبکه اضافه کرد بدون تغییرات زیرساخت مهم، که باعث می‌شود دوربین‌های تحتِ‌شبکه بسیار انعطاف‌پذیر و قابل تطبیق باشند.
9. رمزگذاری و امنیت: برای اطمینان از امنیت داده‌های ویدئویی، دوربین‌های تحتِ‌شبکه از پروتکل‌های رمزگذاری مختلف مانند Secure Sockets Layer (SSL) و Transport Layer Security (TLS) پشتیبانی می‌کنند. این به کمک حفظ محرمانگی و سلامت جریان و
