API – “اِی‌پی‌آی” – Application Programming Interface – رابط برنامه نویسی کاربردی
رابط برنامه نویسی کاربردی، وسیله‌ای است که به موجب آن سامانه‌ها (مانند دوربین‌های “آی‌پی” یا ذخیره‌سازها) به سامانه‌های دیگران اجازه می‌دهند تا یکپارچه شوند. در نظارت‌تصویری، بیشتر “اِی‌پی‌آی”ها عمومی نیستند و اغلب برای دسترسی به “اِن‌دی‌اِی” نیاز دارند که با بسیاری از سامانه‌های ابری یا وب مدرن متفاوت است. هنگامی‌که سامانه‌ها ارتقا می‌یابند، اغلب “اِی‌پی‌آی” خراب می‌شود و باعث ایجاد مشکل برای ادغام با دیگران می‌شود، به آموزش “اِی‌پی‌آی” / “اِس‌دی‌کی” ما مراجعه کنید.[2]
رابط برنامه‌نویسی کاربردی (API) مجموعه‌ای از قوانین است که نحوه ارتباط دو برنامه با یکدیگر را تعریف می‌کند. این یک راه برای ارتباط دو قطعه نرم‌افزار و به اشتراک‌گذاری داده‌ها است.
APIها در طیف گسترده‌ای از کاربردها استفاده می‌شوند، از جمله:
- توسعه وب: APIها برای اتصال برنامه‌های وب به سایر سرویس‌ها، مانند پایگاه‌های داده، پردازش‌کنندگان پرداخت و APIهای آب و هوا استفاده می‌شوند.
- توسعه موبایل: APIها برای اتصال برنامه‌های موبایل به سایر سرویس‌ها، مانند نقشه‌ها، رسانه‌های اجتماعی و خدمات مکان‌یابی استفاده می‌شوند.
- اینترنت اشیا (IoT): APIها برای اتصال دستگاه‌های IoT به سایر سرویس‌ها، مانند پلتفرم‌های رایانش ابری و ابزارهای تجزیه و تحلیل داده استفاده می‌شوند.
- یکپارچه‌سازی کسب‌وکار: APIها برای یکپارچه‌سازی سیستم‌های مختلف کسب‌وکار، مانند سیستم‌های مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) و سیستم‌های برنامه‌ریزی منابع سازمانی (ERP) استفاده می‌شوند.
دو نوع اصلی API وجود دارد:
- APIهای وب: APIهای وب رایج‌ترین نوع API هستند. آنها بر روی پروتکل HTTP ساخته شده‌اند و از JSON یا XML برای فرمت‌بندی داده‌ها استفاده می‌کنند.
- APIهای بومی: APIهای بومی به یک زبان برنامه‌نویسی یا پلتفرم خاص اختصاص دارند. آنها اغلب سریعتر و کارآمدتر از APIهای وب هستند، اما استفاده از آنها نیز دشوارتر است.
برای استفاده از یک API، یک توسعه‌دهنده باید ابتدا یک کلید API از ارائه‌دهنده API دریافت کند. کلید API برای تأیید درخواست‌های توسعه‌دهنده و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به API استفاده می‌شود.
هنگامی که توسعه‌دهنده یک کلید API دارد، می‌تواند از آن برای ارسال درخواست به API استفاده کند. درخواست‌ها معمولاً با استفاده از روش‌های HTTP GET یا POST انجام می‌شوند. پاسخ درخواست معمولاً یک سند JSON یا XML است که حاوی داده‌های درخواست‌شده است.
APIها ابزاری قدرتمند هستند که می‌توان از آنها برای اتصال برنامه‌ها و خدمات مختلف استفاده کرد. آنها در طیف گسترده‌ای از کاربردها استفاده می‌شوند و در دنیای مدرن اهمیت روزافزونی پیدا می‌کنند.
در این‌جا چند نمونه از APIها آورده شده است:
- API نقشه‌های گوگل: این API به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد نقشه‌های گوگل را در برنامه‌های خود ادغام کنند.
- API فیس‌بوک: این API به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد به داده‌های فیس‌بوک دسترسی داشته باشند و ویژگی‌های فیس‌بوک را در برنامه‌های خود ادغام کنند.
- API توییتر: این API به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد به داده‌های توییتر دسترسی داشته باشند و ویژگی‌های توییتر را در برنامه‌های خود ادغام کنند.
- API Stripe: این API به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد پرداخت‌ها را از طریق Stripe بپذیرند.
- API Twilio: این API به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد پیام‌های SMS را ارسال و دریافت کنند.
[1] API = Application Programming Interface
